පෙර ආත්මය පිළිබඳව ඇතැම් පුද්ගලයන් ඉදිරිපත් කරන තොරතුරු වුව ද පරස්පර විරෝධතාවයන්ගෙන් යුතු වන අවස්ථා එමටයි’ බොහෝ විට මෙවන් තොරතුරු ඉදිරිපත් කරන අයට ප්රකාශ කළ හැක්කේ ද තමා ඊට කලින් සිටි එක් ජීවිතයක් සම්බන්ධ තොරතුරු වීමත් ගැටලූ සහගත වේ’
එසේම පෙර ජීවිතයේ පුද්ගලයා මළ අවස්ථාවේ සිට යළි උත්පත්තිය ලබන අවස්ථාව දක්වා ඇතැම් විට මාස ගණනක් හෝ අවුරුදු ගණනක් පිළිබඳ කිසිදු තොරතුරක් ඉදිරිපත් කරන්නට පෙර ජීවිතය පිළිබඳ තොරතුරු හෙළිකරන්නන් අසමත් වී ඇත’ පුනරුත්පත්ති තොරතුරු පූර්ණ පැහැදිලි තාවයකින් තොර බව මෙවන් සිද්ධීන්ගෙන් තහවුරු වේ’විවිධ අධිමානකික මාර්ගයන් ඇසුරෙන් පෙර ආත්මය පිළිබඳව ගෙනෙන තොරතුරු ද විශ්වාසයෙන් තොර බව සැලකේ’ විශේෂයෙන් මෙවන් ඥානමාර්ග ආත්මීය ස්වරූපයක් ගන්නා බැවින් එමගින් ඉදිරිපත් කෙරෙන තොරතුරු පිළිගැනීමට නොහැකි බව විරුද්ධ මත ධාරීහූ පෙන්වා දෙති’
බෞද්ධ චින්තනය තුළ අතීන්ද්රිය ප්රත්යකෂය මත පුනරුත්පත්තිය සම්බන්ධව ගෙනෙන තොරතුරු ද මෙහි දී පරීකෂාවට භාජනය කළ යුතු තත්ත්වයකට පත් වේ’ කෙසේ වෙතත් අතීන්ද්රිය ප්රත්යක්ෂය හෝ වෙනත් ගුප්ත ඥානමාර්ග ආත්මීය පදනමක් මත ගොඩ නැගෙන හෙයින් ඒ මත පුනරුත්පත්තිය සම්බන්ධව ගෙනෙන තොරතුරු පිළිගැනීම ද දුෂ්කර බව පෙනේ’
(දාර්ශනික ගැටලූ – පිටු 159-159) නූතන බුදු දහම මුහුණ පා ඇති අති භයානක ඛේදවාචකය විග්රහ කරන ලිපියක් චිත්ත ධර්ම විධ්යා සඟරාවේ 2007 අප්රේල් කලාපයෙන් උපුටා දක්වන්නට කැමැත්තෙමු’ අද පවතින බුද දහම බුද්ධ භාෂිත දේශනයන් මත පදනම් වී නොමැති බවට හා එය සැබැවින්ම බ්රාහ්මණ හා හින්දු සිද්ධාන්තයන් උගන්වන දහමක් බවට පරිවර්තනය වූ ආකාරය මෙතුළින් ඉතා හොඳින් අවබෝධ කර ගැනීමට හැකි වන්නේය’ වාණිජ කරනයට පත් වී ඇති නූතන බුදු දහම පිළිබඳව එහි භාරකාරයින් නිහැඩිZයාවෙන් කටයුතු කරන්නේ ඇයි ද යන්න අපට ප්රහේලිකාවකි’ සමහර විට දැනට බුක්ති විඳින සැප සම්පත් අහිමි වී යයිදෝ යන බියෙන් මුණිවත රකිනවා විය හැකිය’ නමුත් මෙතුළින් දස ලක්ෂ සංඛ්යාත අනුගාමිකයින්ව නොමඟ යැවීමට කටයුතු කිරීම ඉතා අසාධාරණ හා අයුක්ති සහගත ක්රියාවකි’ විශ්රාමලත් නියෝජ්ය අධ්යාපන අධ්යක්ෂ වයි’ එම් ගුණපාල යාපා මහතා ලියා ඇති එම ලිපිය පහතින් උපුටා දක්වා ඇත්තෙමු’
ත්රිපිටකයට අයත් පොත් 2580 පාලි භාෂාවෙන් ලිව්වේ බුද්ධ ඝෝෂ හා ඔහුගේ අනුගාමික හතරවේදය උගත් හින්දු බමුණන් විසිනි’ හෙළ බසින් එදා තිබූ කුරුන්ද අටුවාව පච්චරී අටුවාව හා මහා අටුවාව යන පොත් තුනක ලියා තිබූ බුද්ධ ධර්මය ආශ්රය කරගෙනය” ඔවුන් එම පරිවර්තනය සිදු කළේ එම පරිවර්තනය ගැන මා විස්තරයක් 2005 මැයි ච්ත්ත ධර්ම විද්යා සඟරාවේ 14 වැනි පිටුවේ ද 2005 ජූනි සඟරාවේ 18 වැනි පිටුවේ ද බුද්ධ බමුණු මහා සටන යන ලිපියෙන් විස්තර කර ඇත’ එය නැවත කියවා බලන්න’
බුද්ධ ඝෝෂ විසින්” නියම බෞද්ධ ත්රිපිටකයේ තිබූ නිවන් මඟ හා අභිධර්මය විකෘති කොට” ඊට හින්දු අභිධර්මය ඇතුළත් කොට” පාලි භාෂාවෙන් නව ත්රිපිටකය ලිව්වේය’ එවකට මහා විහාරයේ සිටි බෞද්ධ හිමිවරුන් හෙළ බසේ කෙළ පැමිණි අය වූවත්” පාලි භාෂාවේ මහා දැනුමක් ඇති අය නොවූහ’ එබැවින් විකෘතිකොට පරිවර්තනය කළ ත්රිපිටකය හිස් මුදුනින් පිළිගත්හ’ බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශ්රී මුඛ භාෂාව වූ පාලි භාෂාවෙන්ම බුද්ධ ධර්මය උගන්වන්නටත් ඉගෙන ගන්නටත් කැමැතිවූ අප සංඝරත්නය” හෙළ බසින් රචනා කර තිබූ මහා අටුවාව පච්චාරී අටුවාව හා කුරුන්දි අටුවාව නූගන්වා නොසලකා හරින ලදී’ බුද්ධ ඝෝෂ කළ හරිය හොඳින් දන්නා සිවුරු පොරවාගෙන පාලි ඉගැන්වීමේ යෙදී සිටි බමුණෝ මහා විහාරයේ තිබූ පැරණි හෙළ අටුවා ග්රන්ථයෝ ක්රමක් ක්රමයෙන් විනාශ කර දැමූහ’ ඔවුන් එසේ කළේ යම් විධියකින් අනාගතයේ දී වත් බුද්ධ ඝෝෂ කළ ඒ මහා වංචාව හෙළිවේය යන සැකයෙනි’ ලක්දිව හෙළ බසින් තිබූ අටුවා තුන (ග්රන්ථ තුන) මහා ග්රන්ථ 2580ක් කොට ත්රිපිටකය ලියා ඇත එයින්ම ඔබට පෙනෙනවා ඇති” කොතෙක් හින්දු මිථ්යා ධර්මය මෙම ත්රිපිටකයට ඇතුළත් කර ඇද්ද කියා’
ත්රිපිටකයට අයත් මේ 2580 ක් වන සියලූම පොත් බුද්ධ ඝෝෂට අවශ්ය පරිදි විකෘති කර ඇත’ එහෙත් ඔහුට විකෘති කළ නොහැකි වූ ධර්ම පාඨ කීපයක් පමණක් ධම්ම පදයේ සඳහන් වේ එම ධර්ම පාඨ එවකට ලක්දිව සිටි භික්ෂූන් වහන්සේලාට බුද්ධ වචනය වූ පාලියෙන් කටපාඩම් තිබූ ඒවාය’ ඒවා විකෘති කළොත් අසුවන නිසා ඒවා එසේම ධම්ම පදයට ඇතුළත් කර ඇත’ එම ගාථාවලින් පිරිසිදු ථෙරවාදී බුදු දහම කවරේ දැයි අපට අවබෝධ කරගත හැකිය’ එවැනි එක් ධර්ම කොටසක් ධම්ම පදයේ බුද්ධ වර්ගයට අයත් කොටසේ දහවැනි එකොළොස්වැනි හා දොළොස්වැනි ගාථාවලින් දැක්වේ’ ඉන් 10 වැනි ගාතාව මෙසේය:-
බහුංවේ සරණං යන්ති
පබ්බතානි වනානි ච
ආරාම – රුක්ඛ – චෙත්යානි
මනුස්සා භය තජජිතා
එහි අර්ථය: බියෙන් තැතිගත් මිනිස්සු පර්වත කැලෑ ආරාම ගස්” චෛත්යයන් බොහෝ සෙයින් සරණ කොට යති’ මෙහි චෛත්ය යනුවෙන් දැක්වෙන්නේ ත්රිවිධ චෛත්යයටමය’ ත්රිවිධ චෛත්ය යනු ශාරීරික චෛත්යය” උද්දේශික චෛත්යය” පාරිභෝගික චෛත්යය යන චෛත්යය තුනය’ ශාරීරික චෛත්යය කියන්නේ ධාතුවලටය’ පාරිභෝගිත චෛත්ය කියන්නේ බුදුරජාණන් වහන්සේ පාරිභෝජනය කරන ලද බෝ ගස් ආදියටය’ උද්දේශික චෛත්ය කියන්නේ පිළිම ආදියටය’ එහි එකොළොස් වැනි ගාථාව දෙසත් බලන්න’
නෙතං ඛො සරණං ෙඛමං
නෙතං සරණ මුක්තමං
නෙතං සරණ මාගම්ම
සඛ්ඛ දුක්ඛා පමුච්චති
එහි තේරුම: මේ කිසි සරණයක් බිය රහිත නොවේ’ උතුම් ද නොවේ’ මේ කිසිම සරණයකට පැමිණ සියලූ දුකෙන් මිදෙන්නට බැරිය’ බුදු දහමේ එක් වැදගත් අංගයක් වූ පන්සීය පනස් ජාතක කථා හා එයට ඈඳුනු පුනරුත්පත්තිය පිළිබඳ විචාරාත්මක දැක්මක් ඉහතින් ඔබ වෙත ගෙන හැර දක්වා ඇත්තෙමු’
විචාර බුද්ධියට උරුමකම් කියන එකම සත්වයා වූ මිනිසා මෙම කරුණු කෙරෙහි තම විචාරය උපයෝගි කරගෙන සත්යය අසත්යය කුමක් ද යන්න තර්කානුකූලව දැනගෙන කටයුතු කරයි කියා විශ්වාස කරන්නෙමු’